Pag-Subok sa Pag-Ibig

Habang nilalakad ko si Choco sa maliit naming bakuran, nakakita nanaman ako ng bulalakaw. Ngunit ang bulalakaw na ito ay hindi karaniwang napapansin ko. Ito ay tumagal ng mga tatlong segundo bago nawala sa kawalan ng gabi. Mapula ang kulay, hindi ang karaniwang puti na madalas makita. Sa aking pagkamangha, hindi ko na naisip mag wish. Ang naisip ko ang pelikulang “Armagedon” kung saan muntik tamaan ang mundo ng isang asteroid. Sabi ng mga syentipiko, hindi na tanong kung mangyayari nga yun, ang tanong eh kung kalian mangyayari muli. Ang susunod na katanungan eh handa nga ba ang mundo? Handa nga ba ako?....

Naihambing ko tuloy sa buhay pag-ibig ng tao. Hindi tanong kung darating ang pagsubok, kasi talagang darating yung punto kung saan ang kasiguruhan ay babalutin ng duda at pangamba. Maaring kagagawan natin mismo, o kagagwan ng ating minamahal. sinadya at hindi sinasadya, gawa ng pagkakataon at samu’t-saring dahilan na ni-minsan hindi pumasok sa ating isipan sa ka-initan ng pagmamahalan Maaring paghandaan, pero madalas ang paghahanda ay hindi sapat upang itigil ang mabangis na realidad ng totoong buhay. Parang isang galit na asteroid na animo’y galing sa kalawakan, naka “full-speed ahead” sa isang payapang planetang asul na tinaguriang tahanan ng magagandang alaala, matatamis na pangako at pangarap sa dalawang nagmamahalan.

Tinanong ko kamakailan lamang kung dapat nga ba sabihin sa mahal mo kung may kras kang iba. At kung kras ka rin nito, sasabihin parin ba o hindi na. Tanong kung may karapatan nga ba ang mahal mo na magtampo o magalit kung sakali malaman nito. Nakaktuwa ang mga reaksyon. Sa simula, parang napaka simpleng bagay, ngunit sa kalaunan nagging kumplikado. Ang lahat ng ito nagsimula dahil lang sa inakalang simpleng bagay tulad ng isang “kras”. Parang isang itim na binhi na baliwala, pero kung pinabayaan, sa kalaunan ay nagiging mabangis na peste.

Ang iba piniling manahimik para hindi maging kumplikado ang sitwasyon.
Ang iba naman nandigan na dapat maging totoo lagi sa minamahal mo.

Mapa 3^rd party, LDR at kung ano-ano pa. Ang pananahimik o pagpapakatotoo. Sa aking pagmumuni-muni. Naisip kong parehong tama at mali ito. Parehong tama dahil ang reaksyon ay nakabatay sa intensyon na pangalagaan ang relasyon ng dalawang nagmamahalan. Ngunit pareho rin na mali sapagkat hindi binigyan ng pansin ang personal na magiging epekto nito sa atin at sa ating minamahal, mabuti man o masama.

Maaring tama ang pagpapakatotoo, ngunit kung ito ay makaksakit sa damdamin at ibinigay sa hindi tamag oras, tama parin kaya ito? Maaring karapatan natin malaman ang totoo, ngunit handa nga ba tayong malaman ang totoo? Maaring ang pananahimik ay makakabuti para sa ati pero makakbuti rin kaya ito sa ating minamahal kung wala siyang alam sa mga nangyayari? Totoo nga ba na ang hindi mo alam ay hindi makakaapekto sa iyo?

Kinamusta ko sa aking huling survey ang “love-life” ng mga dumadaan. Kapansin-pansin na karamihan dito ay sumagot na “pinagtiya-tiyagaan” o kaya’y “pwede na”, ang sumunod naman sa pinaka-marami ay sumagot ng gusto ng "makawala". Napakaliit na porsyento ang sumagot na masaya silang tunay.

Sa aking pakiwari, ang isang pagmamahalan ay binubuo ng tatlong aspeto.

Ikaw, Siya at ang Relasyon.

Marami ang sadyang nakatuon lamang sa aspeto ng “relasyon”. Hindi na importante kung ang isa ay tunay na masaya pa, mapanatili o mapanindigan lamang ang “relasyon”.

Meron din naman nakatuon lamang sa aspeto ng sarili, habang masaya o may pakinabang, yun na ang importante kahit kung tutuusin wala namang pinupuntahan o katuturan ang “relasyon”, na pati ang isa ay nagtyatyaga na lamang.

At meron din nakatuon lamang sa aspeto ng kanyang “mahal”, kahit kung magpakatotoo ay hindi na ito masaya dito at bagkus awa, pride o hiya ang nagsisilbing dahilan upang ipagpatuloy ito.

Nakakalungkot isipin na maraming tumatagal na relasyon na kung tutuusin ay walang tunay pagmamahalan, kadikit nito ang walang tunay na kaligayahan ng puso’t isipan nila. Na para bang ikinulong ang mga sarili sa hawla ng kahibangan.

Naniniwala ako na kaakibat ng tunay na pag-ibig ang pagpapakatotoo at tiwala. Sa lahat ng aspeto nito. Ito ang susi sa isang ganap na pagmamahalan at kasiyahan. Bagama’t ang mga pag-subok ay hindi natin gusto at hindi mapipigilan, ito rin ang mga pagkakataon na maaring gumising sa atin tungkol sa realidad ng isang pagmamahalan.

Hindi puro “ikaw”. Hindi puro “siya”. Hindi puro “relasyon”.

Handa nga ba tayong makita ang katotohanan na ito?

Ito ang pag-subok ng pag-ibig. Ito ang pag-subok ng katotohanan.