Buhay Ko. Buhay Mo.

Sa aking pagtanaw at pagtitig kanina sa langit, habang papauwi sa bukirin, napansin ko nanaman ang mala-dyamenteng kinang ng planetang Venus. Sa mga buwan ng Enero hanggang Marso ito pinakamatingkad sa langit. Sa pagitan ng takip-silim hanggang hating gabi. Ito ang tinatawag na “evening star”.

Kanya-kanyang pangalan, pinagmulan, identidad, suliranin, pangarap at kagustuhan. Kanya-kanyang buhay. Ito ang isa sa mga realidad ng buhay. Kanya-kanya. Napaka simpleng kunsepto kung tutuusin. Ngunit naisip ko lang, sa simpleng kunseptong ito nagmumula ang maraming sama ng loob o problema na hindi naman dapat bigyan ng tuon. Mga hadlang upang makita ang katotohanan.

Oo. Sabi nga ng isang awit “Walang sinuman ang nabubuhay para sa sarili lamang”, sa ingles naman, lagi nating naririnig “No man is an island”. Hindi ito ang punto ng post kong ito. Totoo. “Man is a social animal”, kailangan niya makihalubilo sa kapwa tao, ngunit sa maraming pagkakataon sa ating buhay, ang pakikihalubilo na ito ay sumosobra sa paraan na hindi natin napapansin. Sumosobra sa kung ano at alin ang dapat problemahin sa isang pang kapwa nilalalang, mapa pamilya, kaibigan, ka-opisina, kabrakada o kahit sa pag-ibig.

Mga pamilyang nagkakawatak-watak. Mga kaibigan na nagkakaaway-away. Pag-ibig na nauuwi sa kawalan. Mga patapon ang buhay. Mga nawawalan ng gana sa kanilang ginagawa. Mga nalilito sa kanilang pupuntahan o dapat gawin.

Kung ating susuriin ng mabuti, ang bawat pakikibaka ng ating puso at isip ay nakabatay na sa iba…

Para sa kanya, para sa iyo…
Laging kasalanan nila…
Laging gawa niya…
Laging siya or sila kasi….

Kung mamalasin ka pa at mag papaka emo. Ma de-depress ka. Na tipong tinatali mo na ang iyong sarili pati mga galaw mo gawa niya or nila. Na pati ang kasiyahan mo eh nakasalalay na sa iba. Sobrang pagmamahal. Sobrang concern, Sobrang pakikialam. Sobrang pagmamarunong. Sobrang pagmamalinis. Sobrang kahibangan! Madalas sa hindi naranasan na natin ito at patuloy parin mararanasan. Ang epekto kaguluhan, ang mailto sa bawat problema o pagsubok na dumadating sa ating buhay. Pagkawala ng control sa buhay. Eh paano ka mo nga ba ma kokontrol ang buhay mo kung sa iba ka nakatuon? Buhay nila ang nais mong kontrolin? Kalokohan diba! Isip-isip!

Normal lang ito kung tutuusin. Ngunit nakaktuwang isipin na sa lahat ng ito. Sa paghahanap ng liwanag sa dilim, hindi natin lubos maisip na suriin muna ang ating mga sarili. Mas iniisip natin ang pwede o dapat gawin ng iba. Para bang nakasalalay na sa iba ang kasiyahan at kagalakan ng iyong buhay. Kung mararapatin lang natin tignan ang makinang na bituin sa ating mga puso, at bigyan tuon ang mga dapat ayusin sa ating sarili, malamang sa hindi ang kinang na ito ang siyang lilitaw na pinaka matingkad na bituin langit. Ang siyang magiging gabay sa anumang landas na ating nais tahakin.

Sa mga suliranin na bumabagabag sa iyong puso at isip, ilan nga ba dito ang masasabi mong may control ka? Sa patuloy mong pakikibaka sa pang araw-araw mo na buhay, ilang beses ka nababadtrip gawa ng iba? Sa mga hangarin mo sa buhay, ano nga ba ang pumipigil sa iyo upang ito ay marating? Naitanong mo na ba ang iyong sarili kung ikaw mismo ang gumagawa o may kagagagawan ng iyong kinasasadlakan? Na nasa iyong mga kamay ang tunay na kagalakan at kaganapan ng iyong buhay?

Buhay mo. Buhay ko. Ito ang buhay natin.